başıma söyleyin
dönmeyi bıraksın artık
bu türkünün yanıklığı bizi sarhoş etmesin
koynumdaki baş dönmesi senden
ben böyle ağzı ve başıbozuk bir şarkıyken
kimse diline takmaz beni
sonsuzlukta unutulmuş yalnız bir şarkı
umudun elçilikleri bombalanmış
ağzımda eski bir aşktan kalan küf tadı
mahallemde çocuk sesleri eksilmiş
Bahar çiçeklerime kırağı düşürmüşsün
ben kendimi bulamıyorum
Merkür retrosunda yedi yıl kere çekildi ruhum
hiçbir gezegen kabul etmez eksenine beni
kırılmaya kaburgamdan başlıyorum artık
kaburgam bıçak
kaburgam kabristan
hikayeler taşıyorum vücudumda dövme diye
kan karışıyor mürekkebe
mürekkep dağılıyor hayatımın her yerine
çocukluğumun eksik zamanlarını
gençliğimden arttırarak tükettiğim bir ömür
öyle içilmez
ama böyle yanılır diye kafa tutuyorum herkese
topladığım çiçekler kadar soluyorum sonra
okuduğum şiirler kadar kusuyorum
radyodaki o türkü hiç bitmiyor
